"The Vacuum" by Howard Nemerov

The house is so quiet now
The vacuum cleaner sulks in the corner closet,
Its bag limp as a stopped lung, its mouth
Grinning into the floor, maybe at my
Slovenly life, my dog-dead youth.

I’ve lived this way long enough,
But when my old woman died her soul
Went into that vacuum cleaner, and I can’t bear
To see the bag swell like a belly, eating the dust
And the woolen mice, and begin to howl

Because there is old filth everywhere
She used to crawl, in the corner and under the stair.
I know now how life is cheap as dirt,
And still the hungry, angry heart
Hangs on and howls, biting at air.

plot: Het bovenstaande gedicht wordt verteld door een man van wie de vrouw overleden is. Zijn vrouw stofzuigde veel en hij moet aan haar denken als hij deze in de kast ziet staan.
Hij durft niet te gaan stofzuigen, omdat hij het niet aan kan zien hoe de 'buik' groeit. Op het einde denkt hij eraan hoe hij zijn leven vindt.
scene: Het is niet duidelijk waar dit gedicht zich afspeelt, maar dat is bij dit gedicht ook niet van toepassing.
theme: Het thema is de dood, omdat de verteller aan zijn overleden vrouw moet denken als hij naar de stofzuiger kijkt.
Characters: De verteller, de man
Point of view: De man die vertelt over zijn overleden vrouw
Personal opinion:
(Isabel) Ik vond het niet zo'n bijzonder, maar wel een mooi gedicht. Er gebeurt weinig, het gaat gewoon over de herinnering aan een vrouw en dat maakt het gedicht wel mooi.
(Edine) Ook ik vond het niet echt een bijzonder gedicht. Ik vond het opzich wel 'grappig' dat hij aan zijn overleden vrouw denkt, wanneer hij naar de stofzuiger kijkt, omdat dit iets is wat haar'een beetje typeert doordat ze zo vaak stofzuigde.